Deuteronomy 20

CHAPTER 20

Concerning War

1εάν δε εξέλθης εις πόλεμον επί τους εχθρούς σου και ίδης ίππον και αναβάτην και λαόν πλείονά σου ου φοβηθήση απ΄ αυτών ότι κύριος ο θεός σου μετά σου ο αναβιβάσας σε εκ γης Αιγύπτου 2και έσται όταν εγγίσης τω πολέμω και προσεγγίσας ο ιερεύς λαλήσει τω λαώ και ερεί προς αυτούς 3άκουε Ισραήλ υμείς πορεύεσθε σήμερον εις πόλεμον επί τους εχθρούς υμών μη εκλυέσθω η καρδία υμών μη φοβείσθε μηδέ θραύεσθε μηδέ εκκλίνετε από προσώπου αυτών 4ότι κύριος ο θεός υμών ο προπορευόμενος μεθ΄ υμών συνεκπολεμήσει υμίν τους εχθρούς υμών και διασώσει υμάς 5και λαλήσουσιν οι γραμματείς προς τον λαόν λέγοντες τις ο άνθρωπος ο οικοδομήσας οικίαν καινήν και ουκ ενεκαίνισεν αυτήν πορευέσθω και αποστραφήτω εις την οικίαν αυτού μη αποθάνη εν τω πολέμω και άνθρωπος έτερος εγκαινιεί αυτήν 6και τις ο άνθρωπος όστις εφύτευσεν αμπελώνα και ουκ ευφράνθη εξ αυτού πορευέσθω και αποστραφήτω εις την οικίαν αυτού μη αποθάνη εν τω πολέμω και άνθρωπος έτερος ευφρανθήσεται εξ αυτού 7και τις ο άνθρωπος όστις μεμνήστευται γυναίκα και ουκ έλαβεν αυτήν πορευέσθω και αποστραφήτω εις την οικίαν αυτού μη αποθάνη εν τω πολέμω και άνθρωπος έτερος λήψεται αυτήν 8και προσθήσουσιν οι γραμματείς λαλήσαι προς τον λαόν και ερούσι τις ο άνθρωπος ο φοβούμενος και δειλός τη καρδία πορευέσθω και αποστραφήτω εις την οικίαν αυτού ίνα μη δειλιάνη την καρδίαν του αδελφού αυτού ώσπερ η αυτού 9και έσται όταν παύσωνται οι γραμματείς λαλούντες προς τον λαόν και καταστήσουσιν άρχοντας της στρατιάς προηγουμένους του λαού 10εάν δε προσέλθης προς πόλιν εκπολεμήσαι αυτήν και καλέση αυτούς μετ΄ ειρήνης 11και έσται εάν μεν ειρηνικά αποκριθώσί σοι και ανοίξωσί σοι έσται πας ο λαός οι ευρεθέντες εν αυτή έσονταί σοι φορολογητοί και υπήκοοί σοι 12εάν δε μη υπακούσωσί σοι και ποιήσωσι προς σε πόλεμον και περικαθιείς αυτήν 13και παραδώσει αυτήν κύριος ο θεός σου εις τας χείράς σου και πατάξεις παν αρσενικόν αυτής εν φόνω μαχαίρας 14πλην των γυναικών και της αποσκευής και πάντα τα κτήνη και πάντα όσα αν υπάρχη εν τη πόλει και πάσαν την απαρτίαν προνομεύσεις σεαυτώ και φαγή πάσαν την προνομήν των εχθρών σου ων κύριος ο θεός σου δίδωσί σοι 15ούτω ποιήσεις πάσας τας πόλεις τας μακράν ούσας από σου σφόδρα αι ουχί από των πόλεων των εθνών τούτων ων κύριος ο θεός σου δίδωσί σοι κληρονομείν την γην αυτών 16ιδού δε από των πόλεων των εθνών τούτων ων ο κύριος ο θεός σου δίδωσί σοι κληρονομήσαι την γην αυτών ου ζωγρήσετε παν εμπνέον 17αλλά αναθεματιείτε αυτούς τον Χετταίον και τον Αμορραίον και τον Χαναναίον και Φερεζαίον και Ευαίον και Ιεβουσαίον και Γεργεσαίον ον τρόπον ενετείλατό σοι κύριος ο θεός σου 18ίνα μη διδάξωσι υμάς ποιείν πάντα τα βδελύγματα αυτών όσα εποίησαν τοις θεοίς αυτών και αμαρτήσεσθε εναντίον κυρίου του θεού υμών 19εάν δε περικαθίσης περί πόλιν ημέρας πλείους εκπολεμήσαι αυτήν εις κατάληψιν αυτής ουκ εξολοθρεύσεις τα δένδρα αυτής επιβαλείν επ΄ αυτά σίδηρον αλλ΄ απ΄ αυτού φαγή αυτό δε ουκ εκκόψεις μη άνθρωπος το ξύλον το εν τω δρυμώ εισελθείν από προσώπου σου εις τον χάρακα 20αλλά το ξύλον ο επίστασαι ότι ου καρπόβρωτόν εστι τούτο ολοθρεύσεις και εκκόψεις και οικοδομήσεις χαράκωσιν επί την πόλιν ήτις ποιεί προς σε τον πόλεμον έως αν παραδοθή
Copyright information for ABGk